O eco das pedras no mes da Fundación Fernando Blanco de Lema de Cee

O eco das pedras no mes da Fundación Fernando Blanco de Lema de Cee

Grazas ao alumnado de 5º e 6º de Primaria do C.E.I.P. Eugenio López, C.P.R. Manuela Rial e as/os usuarios/as de ASPADEX, ás suas mestrás e mestres por escoitar O eco das pedras. Coidemos os nosos tesouros; a nosa lingua, as nosas lendas e os nosos petróglifos. Grazas tamén a Fundación Fernando Blanco de Lema e a Victor, o técnico do auditorio de Cee.

E  moitas grazas a Darío da Fundación Fernando Blanco de Lema, por contar comigo unha vez mais, e por estas belas verbas sobre o Eco das Pedras:

Fermosa proposta a de Raquel para que as nenas e os nenos coñezan o valor do noso patrimonio cultural; para que redescubran os nosos petróglifos e aprendan a estimalos e a coidalos; e para que coñezan os contos e lendas que nos fan pobo, e logo lles pregunten aos seus avós e bisavós por eles, para que as historias revivan e nunca se esquezan.

Ata a próxima lenda!!!

O xornal dixital Que pasa na costa publicou un artigo sobre a programación da Fundación Fernando Blanco:

O Eco das Pedras en Cuntis

Seguimos festexando o Ano do Patrimonio, grazas á Deputación de Pontevedra, desta volta foi na Casa da Cultura de Cuntis, na Casa da Cultura. O Eco das Pedras: as lendas que nos fan pobo.

O Eco das Pedras en Campo Lameiro

E choveu!!! e máis que ten que chover!! A nubeira e as nenas e nenos do CEIP Pedro Antonio Cerviño de Campo Lameiro trouxeron a choiva despois da descuberta dos petróglifos e de escoitar as lendas que se agochan nas nosas pedras.

O Eco das Pedras na Ruta Arquelóxica de Amoedo

Vexo unhas luciñas…

Despois dunha charla moi interesante e dunha andaina entre petróglifos e mámoas acompañados polo gran arqueólogo Xosé Lois Vilar, chegou a Compaña  Sí, que mellor compaña para escoitar O Eco das Pedras a carón do gran Carballo de Martiz nunha fermosa noite estrelada. Grazas, José M. Soto Virulegio , por programar, unha vez máis contos na natureza!!

Este espectáculo foi patrocinado pola Deputación Provincial de Pontevedra dentro do seu programa do Ano Patrimonio

A actividade foi reseñada polo Faro de Vigo

 

Estrea de O Eco das Pedras

Existiu hai moito tempo, en Galicia, unha aldea chamada Veromundo, estaba chea de lendas que se escondían nas covas e mámoas de pedra. Este lugar desapareceu co paso do tempo, ninguén se lembra xa do seu nome.
Pero, de cando en vez, sen previo aviso “aparece” diante dos nosos ollos un cova de Veromundo, na que habita unha moura, unha sabia, unha encantada que conta o que non está escrito empregando
para iso os petróglifos que rodean a súa morada.

Na nosa terra, Galicia, as pedras están vivas. Nelas se agochan tesouros, nelas viven as mouras encantadas, as serpes grandes, os mouros, os trasnos, os xigantes…
Dentro das covas dormen as nubes do Nubeiro antes de formar fortes treboadas. Sobre as pedras descubrimos misteriosos petróglifos, gravados feitos sobre a pedra ao aire libre, que semellan mensaxes secretas que temos aínda que descrifrar. As pedras falan, só hai que pararse a escoitalas para poder viaxar ao outro lado, alén.

O Eco das Pedras foi patrocinado pola Deputación Provincial de Pontevedra dentro do seu programa do Ano Patrimonio.

E finalmente, o día da estrea do Eco das Pedras no Auditorio Municipal de Covelo…

As mouras rescatáronnos, enviaron a Diana e Severino, un mouro moi forte que levantou o noso coche avaríado na autoestrada. E a moura Mara enviou a Rubén que levou no seu coche toda a “equipaxe” do espectáculo ata o Auditorio de Covelo, el é o bibliotecario, un verdadeiro encanto.

Finalmente estreamos O Eco das Pedras  con éxito e puntuais, digo estreamos por que na Mourindade (Nación na que viven as mouras e os mouros) somos moitos... Colaboraron na montaxe: O mouro Daniel Piñeiro coa súa maxia, a Moura Elena Paz Alonso tocou o arpa, o mouro Félix Rodríguez cunha moura misteriosa compuxeron trebóns con percusión para o Nubeiro Facundo. A forte e creativa foi a moura Laia , que “esculpiu”, na pedra, petróglifos galegos, que fixeron os nosos antepasados prehistóricos, coa forza do seu dedo como quen debuxa no cristal embazado dunha xanela un día de choiva, para que os vexan e coiden as nenas e nenos de todas as idades que nos acompañaron en Covelo…

Foron meses vivindo na cova das nosas lendas, (en realidade dende nena me arrolaron con elas) acompañada entre outrxs polo meu admirado Antonio Reigosa, teño gañas de coñecerte en persoa despois de tanto lerte e escoitarte…

X