Nanocontos

Para os nosos amigos, os animais, cada día é unha nova aventura chea de cousas que aprender, mentres xogan coas cores, as formas e a música. Porque cando se é tan pequeno ata as cousas más sinxelas se converten en todo un reto.
Os meniños reinventan o mundo cunha mirada que o ve todo pola primeira vez, abraiándose a cada paso, mentres aprenden novos nomes para os obxectos que acaban de descubrir.
Un espectáculo que estimula as habilidades de percepción espacial e psicomotricidade dos bebés a través de pequenas historias adaptadas para captar o seu interese e cunha duración apropiada á súa capacidade de atención.

Este é NANO, unha ra que medra cos contos que eu mesma invento.

Nano está aprendendo pouco a pouco o nome das cousas, as cores…, todo    o fai xogando, ata que lle toca compartir a auga da súa cunca amarela co pequeno paxaro vermello, Pío.

Non! di Nano -A auga é miña…

Nano érguese cedo como cada mañá, pero…achís! Hoxe non se atopa moi ben.
O seu amigo Pío dille que vaia ver o doutor. Nano non sabe onde está a súa consulta, pero polo camiño coñecerá a Dara, unha boa amiga, que o vai axudar…

Nano recibe unha visita moi especial o día do seu aniversario. Está todo preparado: a torta, as candeas, os globos. Só faltan os amigos, a que xogarán? Ao rematar terá que se bañar e descubrirá o divertido que é coñecer as partes do seu corpo ao ritmo da música.

Nano está moi feliz, naceu o súa irmá máis pequena, Nona, e vai coidar dela. Pero ao chegar a noite Nona
non quere ir á cama. Nano ten unha misión, conseguir durmir a Nona sexa como sexa.

Era primavera, camiñaba eu por unha fermosa fraga cando, de súpeto, caín nunha poza!. Tremenda choupada!. Dentro da auga atopei un ovo grande; dende o seu interior, uns ollos saltóns mirábanme…

Nano canta  croac  cando está contento, pero hoxe está moi calado. Que lle pasa a Nano?
Ás veces non é fácil saber como nos sentimos. Estamos tristes ou anoxados?
Ímolo averiguar.

Un conto musical para axudar os mais pequechos a expresar como se senten.

Nano está medrando moi á présa, xa sabe facer moitas cousas el soíño, pero non quere deixar de usar o cueiro. Ás veces, xogando, todo parece máis sinxelo e divertido. Para usar o penico Nano montará un circo…

 

Nano é o maior é dá grandes chimpos de ra, Nona, a súa irmá pequena, cae, non sabe, e rise dela.

Nano ten celos de Nona, “Agora, -pensa-, todos os agarimos son para Nona, Nona para aquí, Nona para alá”. Nano quere volver ser pequeno outra vez…

 

Chegou o outono, Nano dá choutos sobre as follas de cores  mentres canta:

Outono bonito
folliñas no chan
castañas asadas
que ricas están!

Estades todas e todos convidados o magosto  con Nano.

Nano é unha ra pequena, unha ra que vive cada día unha nova aventura, porque cando se é tan pequeno ata as cousas más sinxelas se converten en todo un reto. Nano vai ter unha nova experiencia vital… vai ir por primeira vez á escola! Como se enfrontará a esta etapa que comeza desde a súa condición de galegofalante? Nano comeza a etapa escolar e é así como vai descubrindo que desde ese lugar tan diverso, a seguridade de ter personalidade e lingua propia van ser un gran apoio.

 

X