máis de 12 anos Archives - Raquel Queizás

Cómica de lingua

4 outubro , 2021

Unha cómica ambulante transita polo Camiño de Santiago, pode aparecer en calquera recuncho detrás dun biombo. Presenta o seu espectáculo con poesía e pandeireta, presumindo de lingua propia.

Ela é portadora da nosa rica tradición oral. Da súa boca abrollan ditos, trabalinguas, adiviñas, contos e lendas. Onde a amizade, o amor, o bo humor, o enxeño e a intriga dánse a man.

A cómica de lingua é unha peregrina máis. Tras atravesar varias pontes chega a unha pousada. Alí perde unha quenda. Para gañarse o sustento, comeza a función para os hóspedes que alí se atopan.

Unha única intérprete dará voz e corpo a todas as personaxes das súas historias.

A actuación, de súpeto, vese interrompida por un grallo. Asoma pola fiestra da pousada unha oca!!

Direción e interpretación: Raquel Queizás.

Artefacto escénico e monicreque: Titereluis

Espazo sonoro:
“Tous les matins….Ultreia”
Letra e música de Jean-Claude Benazet.

Versións instrumentais de Alex González
.
“Coral de Bienvenida” de José Ignacio H. Toquero.

Deseño cartaz e web: Daniel Piñeiro

Duración do espectáculo: 50m
Montaxe/desmontaxe: 90m/40m

Público: Nenas e nenos a partir de 3 anos. Público familiar.

Espectáculo adaptable a espazos interiores e exteriores.

Esta obra contou co apoio do Fondo de proxectos culturais en lingua galega Xacobeo 2021 da Xunta de Galicia.

[Ver máis espectáculos]

Cinema de historias da man de Alice Guy

24 abril , 2019

Este espectáculo, que mestura a narración co teatro e o cinema, pretende divertir e espertar nas nenas e nos nenos o amor polo cine, descubrirlles o poder que teñen as imaxes e o cinema para transmitir historias.

Será Alice Guy, a nai do cinema, a que esperte a súa curiosidade pola orixe da sétima arte.
Alice, desde ben pequena, escoitou contos da súa avoa que acordaron nela o amor polos libros. Co paso do tempo chegou a ser unha gran contadora de historias que logo levaría á gran pantalla.

Teremos ocasión de viaxar no tempo para coñecer a súa vida e ver fragmentos das súas primeiras películas . Alice Guy é unha muller fascinante inxustamente esquecida.

Alice Guy foi a primeira persoa en dirixir cine de ficción contando unha historia, ademais foi actriz, guionista, deseñadora de vestiario, cámara, produtora, cómica, maga e moito máis…

Dirección e interpretación: Raquel Queizás
Fotografías: Andrea Area
Deseño cartel: Daniel Piñeiro

Duración: 50 minutos.
Público: nenas e nenos de primaria. Público familiar.

Cinema de historias no festival Infancinemarín

Cinema de historias no Salón do Libro de Pontevedra

Cinema de historias no FICVíaXIV

Cinema de historias na Biblioteca de Pontevedra

Cinema de historias no IES Mestre Landín de Marín

Cinema de historias na Semana das letras e a lectura de Sarria

Cinema de historias na Semana do libro infantil e xuvenil de Rianxo

[Ver más espectáculos]

Travesías

4 maio , 2018

“Para viaxar lonxe, non hai mellor nave que un libro”

Emily Dickinson

Agardan por nós viaxes cheas de aventuras nas que coñeceremos a nenas e mulleres bravas que loitaron contra os prexuízos para conseguir os seus soños.

Ata fai moi pouco tempo os contos infantís reflectían un mundo onde os mozos eran sempre os heroes que salvaban a unha débil princesa. E case nunca aparecían mozas decididas e resoltas. Pero agora podemos contar con contos que transmiten valores de igualdade, de respecto e convivencia entre nenas e nenos e entre mulleres e homes.

Mudemos o conto!

Espectáculo de narración oral con obxectos e monicreques

Dirección e interpretación: Raquel Queizás.
Artefacto escénico: Titereluis
Monicreques: Titereluis
Fotografías: Alba Sotelo Leal
Deseño cartaz e web: Daniel Piñeiro
Duración do espectáculo: 50m
Montaxe/desmontaxe: 60m/30m
Público: Nenas e nenos a partir de 3 anos. Público familiar.

Historias azuis

27 xaneiro , 2018

HISTORIAS AZUIS

Un espectáculo de contos creado por Raquel Queizás en colaboración coa Asociación de nenas, nenos e xente nova con diabetes de Galicia (Anedia), co obxectivo de integrar a diabetes nas escolas.

Todos os nenos dende moi pequenos pasan moito tempo na escola, o centro de educación máis importante despois do fogar. Canto mellor sexa a colaboracion entre os pais e os profesores, mellor será a evolución do neno que padece diabete tipo 1.

Canto máis se fale desta doenza de forma positiva máis normal parecera a diabete de tipo 1 para o neno diabético e axudará a eliminar prexuizos. Medrar cunha doenza crónica como a diabete de tipo 1 non debe ser un freno o seu desarrollo. O neno diabético pínchase para facer os controis de glicemia , inxéctase insulina e leva unha alimentacion sana pero ante todo é un neno como os demáis.

O neno en clase convive cun grupo de nenos que, na maioría dos casos non saben nada da diabete de tipo 1 e para os que os pinchazos, as plumas ou as bombas de insulina e os medidores son obxectos extraños. Sen esquecer as emocións causadas pola súa diabete as que o neno debe enfrontarse. Ou os sintomas dunha hipoglicemia ou unha hiperglicemia que non só afecta a nena ou neno diabético senon tamén aos seus compañeiros de clase e educadores.

OBXECTIVOS A ALCANZAR:

-Explicar aos nenos e nenas de forma sinxela en qué consiste a diabete

.
-Familiarizalos cos sintomas máis comuns que pode presentar unha persona diabética na sua vida diaria.

-Proporcionarlles unhas pautas de actuación para que poidan apoiar e acompañar as persoas diabéticas do seu entorno.

A QUEN VAI DIRIXIDO

A nena e neno diabético para que acepte máis facilmente a súa doenza diante dos compañeiros.

Aos compañeiros de clase para que coñezan mellor a diabete de maneira que a integracion na aula sexa óptima . Sen esquecer o feito de compartir a información sobre a enfermidade . Os nenos máis maiores poden tamén recoñecer os síntomas de hiper/hipo e comunicarllo os profesores.

Ao profesor para que se sinta máis apoiado na acollida en clase dun neno con diabetes de tipo 1.

PROPOSTA

Este proxecto permite dar a conocer a diabete dunha forma lúdica e educativa. Pretende facer fincapé nas emocións e nos estados de ánimo que suscita tratar esta realidade. A educación emocional é moi importante. Queremos nenos felices , nenos que sexan boas persoas, que se sintan ben consigo mesmos e coa xente que os rodea. queremos nenos que saiban expresar non so contidos senón tamén emocións.

A información será presentada de forma lúdica a través de dous espectáculos de contos adaptados a idade das nenas e nenos.

“Non nos deixamos vencer pola diabete, enfrentamonos a ela xuntos”.

NANO TEN DIABETES

(dirixido a nenas e nenos de 3 a 6 anos)

Había unha vez unha ra que non paraba de brincar, sempre cantaba contenta baixo o sol ata que un día todo cambiou…Nano xa non da choutos, non canta, está triste e bebe auga sen parar. Que lle pasará? NANO ten diabete.

A través do monicreque da ra, dunha forma entretida e sinxela, os nenos comprenderán cómo se atopa e porqué está así. O personaxe da ra Nano, servirá como fio conductor para explicar aos nenos os síntomas máis comúns da diabete. A través da historia de Nano establecerase un diálogo cos nenos e nenas para que poidan comentar o que comprenderon.

Para as mentes que todavia non teñen tódalas palabras para expresarse empregaremos monicreques, debuxos, xogos en grupo.

UN CASO AZUL

(dirixido a nenas e nenos de 7 a 11 anos)

A detective Queizás enfrontase ao caso máis difícil da súa carreira.

Tras días buscando a M.S. unha montañeira perdida consigue dar con ela no máis profundo dun bosque. Está tirada no chan sen folgos atrapada nunha silveira , pero compórtase dun xeito extraño. Comería algo venenoso? Picaríaa unha víbora?

Neste caso será unha detective que se atopa con que a diabetes forma parte de un caso no que está investigando. De forma similar ao proceso que un profesional médico leva a cabo para realizar un diagnostico, os rapaces irán seguindo indicios e descubrindo información sobre esta doenza dunha forma lúdica e interactiva.

CONCLUSIÓNS

HISTORIAS AZUIS ofrece ferramentas para fomentar o diálogo na aula. Os profesores e os compañeiros de clase, que están ben informados e non temen intervir nin solicitar axuda, convertense nun gran apoio para o alumno con diabete.

Fai preguntas! Cóntanos ! Non estás so…!

O Eco das pedras

15 setembro , 2017

Existiu hai moito tempo, en Galicia, unha aldea chamada Veromundo, estaba chea de lendas que se escondían nas covas e mámoas de pedra. Este lugar desapareceu co paso do tempo, ninguén se lembra xa do seu nome.
Pero, de cando en vez, sen previo aviso “aparece” diante dos nosos ollos un cova de Veromundo, na que habita unha moura, unha sabia, unha encantada que conta o que non está escrito empregando para iso os petróglifos que rodean a súa morada.
Na nosa terra, Galicia, as pedras están vivas. Nelas agóchanse tesouros, nelas viven as mouras encantadas, as serpes grandes, os mouros, os trasnos, os xigantes. Dentro das covas dormen as nubes do Nubeiro antes de formar fortes treboadas. Sobre as pedras descubrimos misteriosos petróglifos, gravados feitos sobre a pedra ao aire libre, que semellan mensaxes secretas que temos aínda que descrifrar. As pedras falan, só hai que pararse a escoitalas para poder viaxar ao outro lado, alén.

Rafael Quintía, escritor, músico e antropólogo, adicoume estas palabras despois de ver o Eco das pedras:

“Unha marabilla de actuación sobre o noso patrimonio e a nosa mitoloxía. Un espectáculo construído con moita sensibilidade, sentido do humor, afán didáctico, ben documentado e con moito cariño e amor pola arte de achegarlle aos máis cativos as vellas historias que nos fixeron como somos. Os meus parabéns para ela e o meu desexo de que moitos de vós, e dos vosos fillos e fillas, poidades gozar do seu espectáculo.”

Con este espectáculo de narración oral pretendo:

-Que as nenas e os nenos coñezan o valor do noso patrimonio cultural material e inmaterial.

-Que redescubran os nosos petróglifos para que aprendan a estimalos e a coidalos.

-E que coñezan os contos e lendas que nos fan pobo para que logo lles pregunten aos seus avós e bisavós por eles, para que as historias revivan de cada vez e nunca se esquezan.

Espectáculo de narración oral con manipulación de obxectos, monicreques e proxeccións.

Dirixido a un público familiar e a nenas e nenos a partir de cinco anos.

Para as proxeccións dos petróglifos requirese escuridade no espazo.

A MOURINDADE

Dirección e interpretación: Raquel Queizás.

Vestiario: Guadalupe Cariño

Cova: Teresa Calvo Romero

Espacio sonoro:

Percusión: Félix Rodriguez

Arpa: Elena Paz

Audiovisuais: Daniel Piñeiro e Laia Tubio.

Deseño de iluminación: Daniel Piñeiro.

Deseño de cartaz: Daniel Piñeiro

Espectáculo patrocinado pola Deputación Provincial de Pontevedra dentro do seu programa do Ano Patrimonio

[Ver más espectáculos]

O Segredo do tendal

10 setembro , 2017

O segredo do tendal

Historias incríbeis e manipulación de obxectos.

Colgadas no tendal, as letras senten o sol a facerlles cóxegas e bailan unhas coas outras. A roupa tamén quere xogar como elas xogan: as pinzas axudan a un pano a medrar até se converter nunha montaña, unha toalla foxe correndo entre as cordas… ou é un can de palleiro?
É que neste espectáculo que xoga a tensar os límites entre os contacontos, os títeres e a pantomima, e con eles as fronteiras da imaxinación máis alá do escenario, case nada é o que parece.

Grazas a unha técnica de manipulación de panos, inspirada nos mestres das marionetas orientais, o escenario pasa de amosar pezas de roupa secando ao sol a ser o interior dun castelo, un mar poboado por sereas ou a cova dun feroz polbo, gardián dun tesouro.

Inspirado nas lembranzas de moitas tardes escoitando as historias da miña avoa mentres tendiamos a roupa ao sol de agosto, preparei este espectáculo para presentar a tradición oral á nova xeración de nativos dixitais.
Porque… habería máis cousas que contar, pero parece que secou a roupa…