Comezou a xira de Historias Azuís, as contadas para integrar a diabetes na escola.
Achégase o Día Mundial da Diabetes e desde Anedia queremos estar onde fagamos falla, para informar nas escolas, de forma lúdica, sobre esta doenza autoinmune (o páncreas non produce insulina) da que cada vez hai máis casos, Diabetes tipo 1.
Hai moitos coles que coidan moi ben das nosas guerreiras azuís e dos nosos guerreiros azuís, como o que visitei hoxe, o fermoso CRA de Vilaboa, por desgraza non sempre é así, seguimos pelexando para mudar a situación.
Grazas, Conchita, directora do CRA, grazas Bea e Begoña polo voso agarimo.
Grazas compañeiras de Anedia!!!

Que feliz faime ver coles colaboradores coa diabetes nas escolas, pendentes das nenas e nenos con diabetes no seu día a día, como o CEIP Abanqueiro de Boiro.
Estiven primeiro cos máis cativos e logo cos maiores. Moitas preguntas fixeron.
Grazas ao Concello de Boiro por apoiarnos!!

Hoxe Raquel Queizás estivo cas Historias azuis no CEIP Plurilingüe de Abanqueiro, dúas contadas grazas á colaboración do Concello de Boiro, un deses coles cunha atención de 10 ao alumnado con diabetes.
Raquel Queizás sempre di que temos que crear un premio ou algo similar para estes coles, pero de momento o que imos facer e mandarlle todo o noso cariño a todas as persoas que conforman ese centro e compartilo!

Grazas ao CEIP Ramón de Artaza y Malvarez de Muros e o CEIP Os Muiños de Muxía polo seu interese e agarimo. Grazas mestras pola vosa entrega e grazas tamén a todas as compañeiras de clase por ser unha piña. Así si, integración, ou mellor dito, convivencia segura.
Grazas en especial á colaboración da ANPA O Facho, os contos azuis chegan ao CEIP Os Muiños de Muxía.
As ANPAS son unha parte moi importante da comunidade educativa e temos que telo sempre presente, o seu traballo moitas veces pasa desapercibido, pero é fundamental.

O 14 de novembro estivemos nos Centro de día Os gozos no Concello de Pereiro de Aguiar:

No CEIP Carlos Casares de Xinzo tamén quixeron saber máis para axudar ás compañeiras e compañeiros con diabetes.
 

Antes de chegar a un colexio contacto coa guerreira ou guerreiro azul, para que me conten…
Ola Queliña!!
Son 💙💙💙💙💙, teño 10 anos, e vou o cole 💙💙💙💙💙
Debutei con 8 anos e levoo bastante ben, dende o primeiro día pincheime eu sola e agora estou moi contenta porque me vou poñer a bomba.
Ao principio notaba os baixóns pero agora moi pouco, só cando a teño moi moi baixa.
Os meus compañeiros axundanme en todo o que necesito e preocupanse por min. E os profes tamén.
Eu como na casa, pero na media mañá pinchome e metolle 2 racións.
A profe de este ano as veces rifame e dime en este momento non te podes pinchar. Pero outras veces ben. Ok.💙
Encantame bailar, nadar e camiñar.
Cando vou a algún cumple e como cos meus amigos sin que estean os meus pais, sintome responsable pero gústame para aprender e saber se son responsable ou non.
O mellor é que cando celebran os cumples no cole e reparten chuches, a min pregúntanme se as podo tomar ou danmas sen azúcar.
 

O 12 de novembro estiven no  CPR Salesiano San Juan Bosco de A Coruña:

 
O  16 de novembro desde Anedia organizamos actividades sobre diabetes no  Museo do Marco de Vigo. Fixen  Un caso azul e foi moi especial, no público atopábanse nenas e nenos con diabetes de coles de diferentes provincias de Galícia e falamos da súa situación, de como mellorala e aplaudimos a esas mestras e mestres que están pendientes destas crianzas. Bravo por elas!!! Grazas de corazón
 

O fogar para a raposa, agora no inverno, é o Museo do Pobo Galego. Hoxe fixo Raposadas coas crianzas das escolas pola mañá e pola tarde tivo a inmensa sorte de acompañar e deleitarse cos saberes da Carminha polo itinerario sonoro que inaugurouse fai pouco. Todxs podedes desfrutar desta xoia sonora para coñecernos mellor…

Este venres fun facer Raposadas no acolledor Centro Sociocomunitario de Bouzas. Aínda xuntamos unha boa tropa de raposiñas e raposiños. Grazas por contar comigo!!

Nano sigue de xira!. Nesta ocasión no Auditorio de Cedeira:

E seguimos… Esta tarde Nano monta o seu ‘Chou ao chou’ no Pazo de Bertamiráns, será ás 18h. Dentro da programación de Apego, grazas APEGO!!

Onte na fermosa biblioteca de Ortigueira, Nano fixo novxs amigxs!! Ás veces non sabemos como nos sentimos, estamos tristes ou anoxadxs? Grazas por vir, familias e grazas María José, bibliotecaria, tamén polas fotos!

Grazas a Deputación De Pontevedra e a súa programación Tornar Ás Táboas, hoxe, venres 22d e outubro, ás 18h, estiven na Biblioteca do Grove contando a fabulosa historia da inventora do cinema, si, inventora e non pioneira.

‘Dicir que Alice Guy foi unha pioneira resulta reduccionista. O dicionario define o adxectivo pioneira como persoa que dá os primeiros pasos nalgunha actividade humana. Alice Guy non deu os primeiros pasos na ficción cinematográfica: inventouse o cinema. Non explorou nin descubriu un territorio descoñecido: debuxouno ela mesma, sen compás nin mapa nin rastro de faragullas que seguir para volver en caso de perda.’

Foron dúas sesións de Travesías no CEIP Fontes Baíña de Baion. As profes e a rapazada formaron unha tripulación aguerrida e aventureira! Nestas historias descubrimos que valores como a valentía , a osadía , a coraxe….non entenden de xéneros.
Grazas, Noe polas fotos tamén.
Grazas ao Concello por montar o escenario e aportar o equipo de son, grazas Miguel por montar o equipo.

Todo un pracer participar con Travesías na semana conmemorativa do Día da Biblioteca en Rois.

Fermosa tarde quedou en Valdoviño para descubrir Cinema Marabillas no Auditorio Municipal. Paxarela de papel lectora, libros entreabertos, luz na pantalla, estamos dentroooo! Grazas, familias, por acompañarme no meu periplo. Grazas, Rita, por contar comigo!!!

Esta tarde as familias de Pontevedra coñeceron a gran Alice Guy. Grazas por acompañarme nesta pescuda, agora tócavos a vós contar a súa historia.
Visibilizar o contributo das mulleres ocultas durante séculos é importantísimo e moi necesario para medrar con referentes femininas e poder vibrar en harmonía como mulleres libres.

Grazas de novo a Biblioteca Pública de Pontevedra Antonio Odriozola!

Todo listo para comezar Cinema Marabillas no auditorio da Biblioteca Xela Arias de Chapela (Redondela):

E así rematei, ao carón de Leol o Contadelo e rodeada de marabillosos libros das Bibliotecas de Redondela, despois de saír do meu Cinema Marabillas
Grazas familias de Chapela polo voso agarimo, os vosos risos e aplausos. Grazas Mariajo Vif por seguir contando comigo e as miñas “novas exploracións da narrativa”, que razón tes. Ata pronto!!

Esta tarde gozamos do bo facer de Raquel Queizás e as súas novas exploracións da narrativa.
“Cinema marabillas: ver para ler” é un espectáculo fantástico e cheo de maxia que atrapa aos espectadores, nenos e grandes, achegándolles os contos clásicos á vez que os descoñecidísimos primeiros filmes do cinema mudo.
Todo un acerto.

Grazas de novo polas fermosas verbas sobre o espectáculo:

Na tarde de onte a Biblioteca Xela Arias ofreceu un espectáculo diferente, que encheu de ledicia a nenos e grandes, un xeito en que a nosa institución se sumou, de xeito adiantado, pero ben merecido á celebración do Día das Bibliotecas.
A nosa sede de Chapela escolleu o espectáculo “Cinema marabillas: ver para ler” da xenial artista da narración oral Raquel Queizás, polo éxito que obtivo o pasado ano na Biblioteca Valle-Inclán.

“Cinema marabillas: ver para ler” é un espectáculo fantástico e cheo de maxia que atrapa aos espectadores, nenos e grandes, achegándolles os contos clásicos á vez que os descoñecidísimos primeiros filmes do cinema mudo.
Un xeito de dar a coñecer como foron os comezos do cinema, sen son e con música e voces en directo.
Un xeito de achegar este patrimonio cultural a nenos, nenas e adultos.
Pero tamén, un xeito de animar a nenos e grandes a buscar estas historias nos libros que as recollen, e poñer de novo estes títulos no noso imaxinario.
A actividade, que se celebrou no auditorio do Multiúsos de Chapela, despertou moito interese, e tivo un grande éxito de público. Nenos e grandes saíron entusiasmados pola maxia atopada no mesmo, e tamén con gañas de ler estes contos clásicos de novo.

(do blog das bibliotecas de Redondela)

As familias da Coruña que estiveron o mércores 13 de outubro na Biblioteca do Forum Metropolitano pasaron a tarde comigo Buscando a Emilia, dentro dos actos de conmemoración do seu pasamento.

‘A condesiña é filla única. Os seus pais procuráronlle unha educación nada habitual para as nenas da época. Falaba varios idiomas e viaxou por todo o mundo, pero no canto de converterse nunha señorita refinada casadera converteuse, Doña Emilia Pardo Bazán nunha gran escritora, unha muller revolucionaria.
‘Se che din algunha vez que hai cousas que poden facer os homes e as mulleres non, di que é mentira”, díxolle seu pai.
Na súa vella maleta de madeira atopamos os seus libros, os seus escritos, os seus panos, os seus sombreiros, moitos tesouros, segredos e misterios.’

Grazas, Vanesa, por contar comigo, foi unha ledicia abrir a programación presencial da vosa biblioteca.
Grazas tamén polas fotos.

Este mércores 13 de outubro tiven a honra, un ano máis, de impartir o obradoiro de CONTO CONTADO para o alumnado de segundo curso da Facultade de Ciencias da Educación da Universidade da Coruña: as futuras mestras!!

Botámoslle tamén uns contiños da nosa rica tradición oral. Moi ben o pasamos, agardo ter contaxiado o amor polas historias entre a rapazada. Fun convidada por Montse Muriano e Iria Sobrino, dúas profes amantísimas da nosa cultura e por suposto da nosa lingua.

Hoxe á mañá aterrei na fermosa Escola de Educación Infantil O Areal, en Baiona, para contar Somos iguais. Esta actuación realizouse grazas o apoio do ANPA do centro.

Bos días!! Estou moi feliz!! Volven as Raposadas ao Museo do Pobo Galego de Santiago de Compostela, para coñecernos mellor, aprendendo a vivir co futuro que aniña nos ollos das crianzas. Respeto pola nosa identidade, polos nosos animais, pola nosa lingua, pola nosa tradición. Entre contos, adiviñas e xogos medramos mellor! Grazas ao Museo do Pobo Galego de novo pola confianza, grazas Carmen.

Non era doado atravesar a raia, vixiando sempre estaba o Garda, o Garda Civil, pero a miña avoa sabía o que tiña que facer para despistalo…

Grazas Maribel polas fotos e grazas mestras e rapazada por metervos nas historias…

Sempre é unha alegría ver tantas familias agardando polos contos!!! Grazas, Cris, por estar en todo!! Grazas familias de Nigrán e arredores por escoitar e metervos nos contos. Quedaron conversas e historias pendentes… Hoxe Dámoslle volta ao conto en Nigrán, grazas tamén ao Concello e a Ler Conta Moito.

-EU: Oca, rematamos as funcións que nos concedeu o Fondo de Proxectos Culturais Xacobeo 2021 e o programa de dinamización lingüística FalaRedes.

-OCA: Xa, non pode ser!!

-EU: Acouga!! Quedan moitos camiños que percorrer…

-OCA: Tes razón, trae o mapa…

Grazas familias de Vila de Cruces por compartir as aventuras e desventuras desta humilde Cómica de lingua. ULTREIA!!! Presumindo de lingua propia.

Artefacto escénico, xogo da oca, e oca realizados polo meu amigo artista, artesán polifacético Titereluis

Esta mañá, en Lousame, Nano fixo moitas amigas cullarapiñas. Rematamos todxs cantando e chimpando..

As similitudes entre o Xogo da Oca e o Camiño son moi abundantes. Nos dous casos téntase chegar ao final, onde nos esperan os meles de conseguilo, pero para chegar, deberemos superar as probas que se nos expoñen… Hoxe moi ben o pasamos con Cómica de lingua en Bergondo, actuei no fermoso Edificio Sociocultural da Senra.

Grazas familias, grazas Suso pola agarimosa acollida.

Non hai mellor travesía que contar en tan boa compañía. Grazas familias de Boiro por tanto agarimo!!! Grazas, Sebas e Anxo por todo!! Ata o próximo conto!!!

Este venres, no Auditorio da Biblioteca Pública Camilo Gonsar de Sarria, gozamos, en familia, vendo as primeiras adaptacións cinematográficas inspiradas nos contos marabillosos e nos libros clásicos da literatura infantil e xuvenil. O obxectivo de Cinema Marabillas é facerlles ver ás crianzas e ás súas familias que esas historias que coñecen poden contarse de diferentes maneiras. Que descubran que o cine mudo é unha expresión que pode resultar moi divertida.

Vaia perrencha colleu hoxe Nano no Espazo Apego de Santiago.

Coa axuda das familias e do seu amigo o polbo Po, foille pasando… Grazas pola paciencia e a escoita!

Este xoves 16 de setembro ás 11.30 a rapazada de 3 de primaria do CEIP Gregorio Sanz e Sagrado Corazón entraron no Cinema Marabillas nun antiguo cine de Ribadeo.

Unha ledicia escoitar á rapazada ao rematar: outra!! outra!!!

As amigas e os amigos da Residencia San Rafael e do Hospital de San Pablo de Mondoñedo acompañáronme no meu Camiño. Apertas agarimosas para todxs!! Grazas por escoitar Cómica de lingua.

Quero agradecer tamén a Jean-claude Benazet a súa xenerosidade por permitirme usar o seu tema musical, que xa supón un auténtico himno para as peregrinas e peregrinos que van a Compostela. Ultreia!!!!

Hoxe estreei Cómica de lingua. Presumindo de lingua propia, arroupada polo agarimo, polas risas e polos aplausos das familias de Ribadavia. Grazas ao Fondo de proxectos culturais Xacobeo 21-22, FalaRedes, grazas ao Concello De Ribadavia e grazas tamén á Biblioteca de Ribadavia.

Neste espectáculo cóntase a historia dunha cómica ambulante que transita polo Camiño de Santiago armada de poesía e pandeireta e que chega cansa a unha pousada onde se atopa con diferentes hóspedes que teñen moito que contar. Ela mesma tamén é portadora da nosa rica tradición oral. Da súa boca abrollan ditos, trabalinguas, adiviñas, contos e lendas.

Comezou a xira de Historias Azuís, as contadas para integrar a diabetes na escola.
Achégase o Día Mundial da Diabetes e desde Anedia queremos estar onde fagamos falla, para informar nas escolas, de forma lúdica, sobre esta doenza autoinmune (o páncreas non produce insulina) da que cada vez hai máis casos, Diabetes tipo 1.
Hai moitos coles que coidan moi ben das nosas guerreiras azuís e dos nosos guerreiros azuís, como o que visitei hoxe, o fermoso CRA de Vilaboa, por desgraza non sempre é así, seguimos pelexando para mudar a situación.
Grazas, Conchita, directora do CRA, grazas Bea e Begoña polo voso agarimo.
Grazas compañeiras de Anedia!!!

Que feliz faime ver coles colaboradores coa diabetes nas escolas, pendentes das nenas e nenos con diabetes no seu día a día, como o CEIP Abanqueiro de Boiro.
Estiven primeiro cos máis cativos e logo cos maiores. Moitas preguntas fixeron.
Grazas ao Concello de Boiro por apoiarnos!!

Hoxe Raquel Queizás estivo cas Historias azuis no CEIP Plurilingüe de Abanqueiro, dúas contadas grazas á colaboración do Concello de Boiro, un deses coles cunha atención de 10 ao alumnado con diabetes.
Raquel Queizás sempre di que temos que crear un premio ou algo similar para estes coles, pero de momento o que imos facer e mandarlle todo o noso cariño a todas as persoas que conforman ese centro e compartilo!

Grazas ao CEIP Ramón de Artaza y Malvarez de Muros e o CEIP Os Muiños de Muxía polo seu interese e agarimo. Grazas mestras pola vosa entrega e grazas tamén a todas as compañeiras de clase por ser unha piña. Así si, integración, ou mellor dito, convivencia segura.
Grazas en especial á colaboración da ANPA O Facho, os contos azuis chegan ao CEIP Os Muiños de Muxía.
As ANPAS son unha parte moi importante da comunidade educativa e temos que telo sempre presente, o seu traballo moitas veces pasa desapercibido, pero é fundamental.

O 14 de novembro estivemos nos Centro de día Os gozos no Concello de Pereiro de Aguiar:

No CEIP Carlos Casares de Xinzo tamén quixeron saber máis para axudar ás compañeiras e compañeiros con diabetes.
 

Antes de chegar a un colexio contacto coa guerreira ou guerreiro azul, para que me conten…
Ola Queliña!!
Son 💙💙💙💙💙, teño 10 anos, e vou o cole 💙💙💙💙💙
Debutei con 8 anos e levoo bastante ben, dende o primeiro día pincheime eu sola e agora estou moi contenta porque me vou poñer a bomba.
Ao principio notaba os baixóns pero agora moi pouco, só cando a teño moi moi baixa.
Os meus compañeiros axundanme en todo o que necesito e preocupanse por min. E os profes tamén.
Eu como na casa, pero na media mañá pinchome e metolle 2 racións.
A profe de este ano as veces rifame e dime en este momento non te podes pinchar. Pero outras veces ben. Ok.💙
Encantame bailar, nadar e camiñar.
Cando vou a algún cumple e como cos meus amigos sin que estean os meus pais, sintome responsable pero gústame para aprender e saber se son responsable ou non.
O mellor é que cando celebran os cumples no cole e reparten chuches, a min pregúntanme se as podo tomar ou danmas sen azúcar.
 

O 12 de novembro estiven no  CPR Salesiano San Juan Bosco de A Coruña:

 
O  16 de novembro desde Anedia organizamos actividades sobre diabetes no  Museo do Marco de Vigo. Fixen  Un caso azul e foi moi especial, no público atopábanse nenas e nenos con diabetes de coles de diferentes provincias de Galícia e falamos da súa situación, de como mellorala e aplaudimos a esas mestras e mestres que están pendientes destas crianzas. Bravo por elas!!! Grazas de corazón
 

O fogar para a raposa, agora no inverno, é o Museo do Pobo Galego. Hoxe fixo Raposadas coas crianzas das escolas pola mañá e pola tarde tivo a inmensa sorte de acompañar e deleitarse cos saberes da Carminha polo itinerario sonoro que inaugurouse fai pouco. Todxs podedes desfrutar desta xoia sonora para coñecernos mellor…

Este venres fun facer Raposadas no acolledor Centro Sociocomunitario de Bouzas. Aínda xuntamos unha boa tropa de raposiñas e raposiños. Grazas por contar comigo!!

Nano sigue de xira!. Nesta ocasión no Auditorio de Cedeira:

E seguimos… Esta tarde Nano monta o seu ‘Chou ao chou’ no Pazo de Bertamiráns, será ás 18h. Dentro da programación de Apego, grazas APEGO!!

Onte na fermosa biblioteca de Ortigueira, Nano fixo novxs amigxs!! Ás veces non sabemos como nos sentimos, estamos tristes ou anoxadxs? Grazas por vir, familias e grazas María José, bibliotecaria, tamén polas fotos!

Grazas a Deputación De Pontevedra e a súa programación Tornar Ás Táboas, hoxe, venres 22d e outubro, ás 18h, estiven na Biblioteca do Grove contando a fabulosa historia da inventora do cinema, si, inventora e non pioneira.

‘Dicir que Alice Guy foi unha pioneira resulta reduccionista. O dicionario define o adxectivo pioneira como persoa que dá os primeiros pasos nalgunha actividade humana. Alice Guy non deu os primeiros pasos na ficción cinematográfica: inventouse o cinema. Non explorou nin descubriu un territorio descoñecido: debuxouno ela mesma, sen compás nin mapa nin rastro de faragullas que seguir para volver en caso de perda.’

Foron dúas sesións de Travesías no CEIP Fontes Baíña de Baion. As profes e a rapazada formaron unha tripulación aguerrida e aventureira! Nestas historias descubrimos que valores como a valentía , a osadía , a coraxe….non entenden de xéneros.
Grazas, Noe polas fotos tamén.
Grazas ao Concello por montar o escenario e aportar o equipo de son, grazas Miguel por montar o equipo.

Todo un pracer participar con Travesías na semana conmemorativa do Día da Biblioteca en Rois.

Fermosa tarde quedou en Valdoviño para descubrir Cinema Marabillas no Auditorio Municipal. Paxarela de papel lectora, libros entreabertos, luz na pantalla, estamos dentroooo! Grazas, familias, por acompañarme no meu periplo. Grazas, Rita, por contar comigo!!!

Esta tarde as familias de Pontevedra coñeceron a gran Alice Guy. Grazas por acompañarme nesta pescuda, agora tócavos a vós contar a súa historia.
Visibilizar o contributo das mulleres ocultas durante séculos é importantísimo e moi necesario para medrar con referentes femininas e poder vibrar en harmonía como mulleres libres.

Grazas de novo a Biblioteca Pública de Pontevedra Antonio Odriozola!

Todo listo para comezar Cinema Marabillas no auditorio da Biblioteca Xela Arias de Chapela (Redondela):

E así rematei, ao carón de Leol o Contadelo e rodeada de marabillosos libros das Bibliotecas de Redondela, despois de saír do meu Cinema Marabillas
Grazas familias de Chapela polo voso agarimo, os vosos risos e aplausos. Grazas Mariajo Vif por seguir contando comigo e as miñas “novas exploracións da narrativa”, que razón tes. Ata pronto!!

Esta tarde gozamos do bo facer de Raquel Queizás e as súas novas exploracións da narrativa.
“Cinema marabillas: ver para ler” é un espectáculo fantástico e cheo de maxia que atrapa aos espectadores, nenos e grandes, achegándolles os contos clásicos á vez que os descoñecidísimos primeiros filmes do cinema mudo.
Todo un acerto.

Grazas de novo polas fermosas verbas sobre o espectáculo:

Na tarde de onte a Biblioteca Xela Arias ofreceu un espectáculo diferente, que encheu de ledicia a nenos e grandes, un xeito en que a nosa institución se sumou, de xeito adiantado, pero ben merecido á celebración do Día das Bibliotecas.
A nosa sede de Chapela escolleu o espectáculo “Cinema marabillas: ver para ler” da xenial artista da narración oral Raquel Queizás, polo éxito que obtivo o pasado ano na Biblioteca Valle-Inclán.

“Cinema marabillas: ver para ler” é un espectáculo fantástico e cheo de maxia que atrapa aos espectadores, nenos e grandes, achegándolles os contos clásicos á vez que os descoñecidísimos primeiros filmes do cinema mudo.
Un xeito de dar a coñecer como foron os comezos do cinema, sen son e con música e voces en directo.
Un xeito de achegar este patrimonio cultural a nenos, nenas e adultos.
Pero tamén, un xeito de animar a nenos e grandes a buscar estas historias nos libros que as recollen, e poñer de novo estes títulos no noso imaxinario.
A actividade, que se celebrou no auditorio do Multiúsos de Chapela, despertou moito interese, e tivo un grande éxito de público. Nenos e grandes saíron entusiasmados pola maxia atopada no mesmo, e tamén con gañas de ler estes contos clásicos de novo.

(do blog das bibliotecas de Redondela)

As familias da Coruña que estiveron o mércores 13 de outubro na Biblioteca do Forum Metropolitano pasaron a tarde comigo Buscando a Emilia, dentro dos actos de conmemoración do seu pasamento.

‘A condesiña é filla única. Os seus pais procuráronlle unha educación nada habitual para as nenas da época. Falaba varios idiomas e viaxou por todo o mundo, pero no canto de converterse nunha señorita refinada casadera converteuse, Doña Emilia Pardo Bazán nunha gran escritora, unha muller revolucionaria.
‘Se che din algunha vez que hai cousas que poden facer os homes e as mulleres non, di que é mentira”, díxolle seu pai.
Na súa vella maleta de madeira atopamos os seus libros, os seus escritos, os seus panos, os seus sombreiros, moitos tesouros, segredos e misterios.’

Grazas, Vanesa, por contar comigo, foi unha ledicia abrir a programación presencial da vosa biblioteca.
Grazas tamén polas fotos.

Este mércores 13 de outubro tiven a honra, un ano máis, de impartir o obradoiro de CONTO CONTADO para o alumnado de segundo curso da Facultade de Ciencias da Educación da Universidade da Coruña: as futuras mestras!!

Botámoslle tamén uns contiños da nosa rica tradición oral. Moi ben o pasamos, agardo ter contaxiado o amor polas historias entre a rapazada. Fun convidada por Montse Muriano e Iria Sobrino, dúas profes amantísimas da nosa cultura e por suposto da nosa lingua.

Hoxe á mañá aterrei na fermosa Escola de Educación Infantil O Areal, en Baiona, para contar Somos iguais. Esta actuación realizouse grazas o apoio do ANPA do centro.

Bos días!! Estou moi feliz!! Volven as Raposadas ao Museo do Pobo Galego de Santiago de Compostela, para coñecernos mellor, aprendendo a vivir co futuro que aniña nos ollos das crianzas. Respeto pola nosa identidade, polos nosos animais, pola nosa lingua, pola nosa tradición. Entre contos, adiviñas e xogos medramos mellor! Grazas ao Museo do Pobo Galego de novo pola confianza, grazas Carmen.

Non era doado atravesar a raia, vixiando sempre estaba o Garda, o Garda Civil, pero a miña avoa sabía o que tiña que facer para despistalo…

Grazas Maribel polas fotos e grazas mestras e rapazada por metervos nas historias…

Sempre é unha alegría ver tantas familias agardando polos contos!!! Grazas, Cris, por estar en todo!! Grazas familias de Nigrán e arredores por escoitar e metervos nos contos. Quedaron conversas e historias pendentes… Hoxe Dámoslle volta ao conto en Nigrán, grazas tamén ao Concello e a Ler Conta Moito.

-EU: Oca, rematamos as funcións que nos concedeu o Fondo de Proxectos Culturais Xacobeo 2021 e o programa de dinamización lingüística FalaRedes.

-OCA: Xa, non pode ser!!

-EU: Acouga!! Quedan moitos camiños que percorrer…

-OCA: Tes razón, trae o mapa…

Grazas familias de Vila de Cruces por compartir as aventuras e desventuras desta humilde Cómica de lingua. ULTREIA!!! Presumindo de lingua propia.

Artefacto escénico, xogo da oca, e oca realizados polo meu amigo artista, artesán polifacético Titereluis

Esta mañá, en Lousame, Nano fixo moitas amigas cullarapiñas. Rematamos todxs cantando e chimpando..

As similitudes entre o Xogo da Oca e o Camiño son moi abundantes. Nos dous casos téntase chegar ao final, onde nos esperan os meles de conseguilo, pero para chegar, deberemos superar as probas que se nos expoñen… Hoxe moi ben o pasamos con Cómica de lingua en Bergondo, actuei no fermoso Edificio Sociocultural da Senra.

Grazas familias, grazas Suso pola agarimosa acollida.

Non hai mellor travesía que contar en tan boa compañía. Grazas familias de Boiro por tanto agarimo!!! Grazas, Sebas e Anxo por todo!! Ata o próximo conto!!!

Este venres, no Auditorio da Biblioteca Pública Camilo Gonsar de Sarria, gozamos, en familia, vendo as primeiras adaptacións cinematográficas inspiradas nos contos marabillosos e nos libros clásicos da literatura infantil e xuvenil. O obxectivo de Cinema Marabillas é facerlles ver ás crianzas e ás súas familias que esas historias que coñecen poden contarse de diferentes maneiras. Que descubran que o cine mudo é unha expresión que pode resultar moi divertida.

Vaia perrencha colleu hoxe Nano no Espazo Apego de Santiago.

Coa axuda das familias e do seu amigo o polbo Po, foille pasando… Grazas pola paciencia e a escoita!

Este xoves 16 de setembro ás 11.30 a rapazada de 3 de primaria do CEIP Gregorio Sanz e Sagrado Corazón entraron no Cinema Marabillas nun antiguo cine de Ribadeo.

Unha ledicia escoitar á rapazada ao rematar: outra!! outra!!!

As amigas e os amigos da Residencia San Rafael e do Hospital de San Pablo de Mondoñedo acompañáronme no meu Camiño. Apertas agarimosas para todxs!! Grazas por escoitar Cómica de lingua.

Quero agradecer tamén a Jean-claude Benazet a súa xenerosidade por permitirme usar o seu tema musical, que xa supón un auténtico himno para as peregrinas e peregrinos que van a Compostela. Ultreia!!!!

Hoxe estreei Cómica de lingua. Presumindo de lingua propia, arroupada polo agarimo, polas risas e polos aplausos das familias de Ribadavia. Grazas ao Fondo de proxectos culturais Xacobeo 21-22, FalaRedes, grazas ao Concello De Ribadavia e grazas tamén á Biblioteca de Ribadavia.

Neste espectáculo cóntase a historia dunha cómica ambulante que transita polo Camiño de Santiago armada de poesía e pandeireta e que chega cansa a unha pousada onde se atopa con diferentes hóspedes que teñen moito que contar. Ela mesma tamén é portadora da nosa rica tradición oral. Da súa boca abrollan ditos, trabalinguas, adiviñas, contos e lendas.