Cheguei co meu cestiño cheo de contos que falan de igualdade a Casa da Cultura de Cee, dentro dos actos organizados pola Concellería de Presidencia, Benestar Social, Igualdade e Emprego para conmemorar o Día Internacional da Muller. En dúas sesións, as alumnas e alumnos de primaria dos colexios Manuel Rial Mouzo e Eugenio López seguiron con moitísimo interese as historias que falaban de respecto e igualdade.

O Segredo do Tendal cerra a programación do Titerentroido, no Museo Ramón María Aller de Lalín.

Publicada no El Correo Gallego, o 29 de xaneiro de 2016.

‘The adventure of reading’ é un proxecto de educación de persoas adultas subvencionado polo programa Erasmus+ , no que participaron Xandobela, educación e cultura (Galicia), La Corte della Carta (italia) e a Associação Para o Desenvolvimento de Pitões (Portugal).

Estas organizacións que traballan na animación á lectura/literatura desde enfoques diferentes (tradición e narración oral; teatro e creación de recursos; mediación para a animación á lectura)van compartir os seus coñecementos e experiencias para crear e testar novos enfoques e métodos innovadores para o fomento do hábito lector.

No marco deste fermoso proxecto, fixéronme unha entrevista coma profesional do eido da animación a lectura:

Cal é o teu nome e/ou como che gusta que te chamen? Raquel Queizás. Raquel é o meu nome e Queizás o nome dunha das aldeas ás que pertenzo. Paréceme fermoso levar comigo a miña orixe.

Cando e onde naciches? Onde vives? Nacín en Verín, concello ao que pertence Queizás, na provincia de Ourense. Vivo en Pontevedra.

Con quen che gusta ler? Gústame ler en silencio xunto a miña parella e en alto e moi amodiño coa miña filla Aldara de cinco anos. A quen che gusta lerlle? Leo bastante en alto na casa, sempre que leo tamén interpreto e improviso. Leo e conto contos e lendas á miña filla, e a moit@s nen@s e adolescentes.

Cal é a túa profesión? Son actriz, narradora e monicrequeira. En que consiste? Conto historias de diferentes maneiras a través só da palabra, ou con monicreques e obxectos, maiormente para público infantil e familiar, e tamén para bebés. Onde desempeñas o teu traballo? En bibliotecas, colexios, teatros, auditorios, empresas, na rúa,…

Cal é a túa relación co mundo da literatura e da lectura? Teño unha relación moi estreita. Os primeiros pasos foron as historias, lendas e contos tradicionais que me transmitiu a miña avoa, ela non sabía ler. Cando eu aprendín, compartía con ela as historias e contos dos libros escritos. De pequena lía para a avoa. Lendo tamén descubrín o teatro. Hoxe en día, a literatura e a lectura son as miñas compañeiras de lecer e traballo. A verdade é que non paro de ler, gústame ler pola rúa mentres ando, aínda que me miren raro. Preparo moi a miúdo sesións de contos e espectáculos, gústame pescudar nos libros a mensaxe que quero transmitir, non sempre son valores politicamente correctos, os contos de antes non tiñan diso, o malo ten que ser malo.

Que é para ti a animación á lectura? Eu levei a cabo moitas sesións de animación á lectura por toda España, non só en Galicia. Ao comezo preparaba as sesións seguindo os pasos de grandes teóricos da narración oral, pero co paso do tempo decateime ademais de que, se queres animar a ler tes que mostrar de forma sincera o teu goce polos libros, polas historias, so así se contaxia as ganas de ler, de querer saber máis. Temos que xogar cos contos, crear outros novos, contar en voz alta empregando varios recursos e moito máis.

Cres que é importante? Si, non só é importante, é necesario. A lectura nútrete, dá cor á túa identidade, pode ser un refuxio.

Poderías dicirme algún exemplo de boas prácticas de animación á lectura? Non sei se é un exemplo de boas prácticas: Eu creo que, como dixen con anterioridade, para animar a ler non hai que obrigar, nin simplificar unha historia formulando preguntas para comprobar a comprensión do texto. Para min, conséguese animar a ler transmitindo a paixón pola lectura e xogando con diferentes recursos. Eu emprego a palabra, obxectos, monicreques, diferentes linguaxes… Por exemplo, o ano pasado e este ano, no ámbito escolar, programáronse varias actividades adicadas a Cervantes e eu, como filóloga de hispánicas, creei un espectáculo de narración oral baseado no ‘Quixote’ contado dende o punto de vista da personaxe de Dulcinea ou, por veces, Aldonza, un punto de vista feminino. Este recurso permite adentrar aos nen@s non só no imaxinario da obra, senón tamén coñecer curiosidades da época e do autor, e recrear escenas nas que @s nen@s as viven, non só as escoitan. En varias sesións pasoume que, ao remate, se achegan a min e @s que non sabían nada do tema queren ler máis para saber que ocorre, ou dinme; ‘ non pensei que fose tan divertido…’

E un referente sen lugar a dúbidas? Admiro moito o traballo que se leva a cabo en diferentes bibliotecas galegas. Por poñer un exemplo, que hai moitos máis; destaco ESPAZO LECTURA de Gondomar. A existencia de “Ler Conta Moito” tamén é clave para animar a ler, cando lles falo a compañeir@s narradores de fóra deste programa admiran a proposta.
Fóra de Galicia destaco a labor de animación á lectura que fan dende a Fundación Sánchez Ruipérez e, por suposto, ‘El Maratón de los Cuentos de Guadalajara’ que xa vai pola 25 edición.

Que se está facendo ben? Gústame que se manteñan e creen actividades de fomento lector como “Ler Conta moito”, a hora do conto, obradoiros literarios, ler en familia, clubs de lectura…

Que lagoas ves necesario cubrir? Boto moitísimo en falta aos nen@s de sete anos en diante nas sesións de narración oral nas bibliotecas, ogallá soubese como remedialo. Cando conto para el@s no ámbito escolar, aínda sendo público cautivo, gozan moitísimo coas lendas, cos contos, cos relatos clásicos, coa poesía…
Fan falta propostas axeitadas para el@s. Esta opinión pode resultar polémica, asociando os libros tamén cos videoxogos, xa se fixeron propostas neste ámbito, o videoxogo de ‘Charlie e a fábrica de chocolate’ a partires da versión cinematográfica de Tim Burton.
Se rexeitamos o que hoxe en día @s engancha máis, ao falarlles de libros e lectura parecerá unha obriga e, direi máis, un castigo. Unha boa historia ben escrita, ben contada, engancha, pero non se lela é unha esixencia.
Teño comprobado como gozan @s nen@s escoitando unha lenda tradicional nosa, para el@s é tan fantástica ou máis que os mundos que habitan cos seus videoxogos. Non enfrontemos tradición e tecnoloxía e, sobre todo, preguntémoslle a el@s que temas lle interesan, ás veces escoitalos é a clave.

Respóndesnos cunha palabra?
Un conto: Por cuatro esquinitas de nada.
O teu recuncho favorito para ler: ler pola rúa.
O teu espazo público preferido para a lectura: o tren.
Un contador/a ao que escoitar: Un, unha só? Imposible escoller ,hai moit@s compañeir@s que me encantan, cada un co seu xeito. Cada unha, cada un é unic@.
Un escritor/a ao que ler: Roald Dahl.
Se che digo animación á lectura disme… amor polos libros.

(Enlace á entrevista)

Cheguei co meu cestiño cheo de contos que falan de igualdade a Casa da Cultura de Cee, dentro dos actos organizados pola Concellería de Presidencia, Benestar Social, Igualdade e Emprego para conmemorar o Día Internacional da Muller. En dúas sesións, as alumnas e alumnos de primaria dos colexios Manuel Rial Mouzo e Eugenio López seguiron con moitísimo interese as historias que falaban de respecto e igualdade.

O Segredo do Tendal cerra a programación do Titerentroido, no Museo Ramón María Aller de Lalín.

Publicada no El Correo Gallego, o 29 de xaneiro de 2016.

‘The adventure of reading’ é un proxecto de educación de persoas adultas subvencionado polo programa Erasmus+ , no que participaron Xandobela, educación e cultura (Galicia), La Corte della Carta (italia) e a Associação Para o Desenvolvimento de Pitões (Portugal).

Estas organizacións que traballan na animación á lectura/literatura desde enfoques diferentes (tradición e narración oral; teatro e creación de recursos; mediación para a animación á lectura)van compartir os seus coñecementos e experiencias para crear e testar novos enfoques e métodos innovadores para o fomento do hábito lector.

No marco deste fermoso proxecto, fixéronme unha entrevista coma profesional do eido da animación a lectura:

Cal é o teu nome e/ou como che gusta que te chamen? Raquel Queizás. Raquel é o meu nome e Queizás o nome dunha das aldeas ás que pertenzo. Paréceme fermoso levar comigo a miña orixe.

Cando e onde naciches? Onde vives? Nacín en Verín, concello ao que pertence Queizás, na provincia de Ourense. Vivo en Pontevedra.

Con quen che gusta ler? Gústame ler en silencio xunto a miña parella e en alto e moi amodiño coa miña filla Aldara de cinco anos. A quen che gusta lerlle? Leo bastante en alto na casa, sempre que leo tamén interpreto e improviso. Leo e conto contos e lendas á miña filla, e a moit@s nen@s e adolescentes.

Cal é a túa profesión? Son actriz, narradora e monicrequeira. En que consiste? Conto historias de diferentes maneiras a través só da palabra, ou con monicreques e obxectos, maiormente para público infantil e familiar, e tamén para bebés. Onde desempeñas o teu traballo? En bibliotecas, colexios, teatros, auditorios, empresas, na rúa,…

Cal é a túa relación co mundo da literatura e da lectura? Teño unha relación moi estreita. Os primeiros pasos foron as historias, lendas e contos tradicionais que me transmitiu a miña avoa, ela non sabía ler. Cando eu aprendín, compartía con ela as historias e contos dos libros escritos. De pequena lía para a avoa. Lendo tamén descubrín o teatro. Hoxe en día, a literatura e a lectura son as miñas compañeiras de lecer e traballo. A verdade é que non paro de ler, gústame ler pola rúa mentres ando, aínda que me miren raro. Preparo moi a miúdo sesións de contos e espectáculos, gústame pescudar nos libros a mensaxe que quero transmitir, non sempre son valores politicamente correctos, os contos de antes non tiñan diso, o malo ten que ser malo.

Que é para ti a animación á lectura? Eu levei a cabo moitas sesións de animación á lectura por toda España, non só en Galicia. Ao comezo preparaba as sesións seguindo os pasos de grandes teóricos da narración oral, pero co paso do tempo decateime ademais de que, se queres animar a ler tes que mostrar de forma sincera o teu goce polos libros, polas historias, so así se contaxia as ganas de ler, de querer saber máis. Temos que xogar cos contos, crear outros novos, contar en voz alta empregando varios recursos e moito máis.

Cres que é importante? Si, non só é importante, é necesario. A lectura nútrete, dá cor á túa identidade, pode ser un refuxio.

Poderías dicirme algún exemplo de boas prácticas de animación á lectura? Non sei se é un exemplo de boas prácticas: Eu creo que, como dixen con anterioridade, para animar a ler non hai que obrigar, nin simplificar unha historia formulando preguntas para comprobar a comprensión do texto. Para min, conséguese animar a ler transmitindo a paixón pola lectura e xogando con diferentes recursos. Eu emprego a palabra, obxectos, monicreques, diferentes linguaxes… Por exemplo, o ano pasado e este ano, no ámbito escolar, programáronse varias actividades adicadas a Cervantes e eu, como filóloga de hispánicas, creei un espectáculo de narración oral baseado no ‘Quixote’ contado dende o punto de vista da personaxe de Dulcinea ou, por veces, Aldonza, un punto de vista feminino. Este recurso permite adentrar aos nen@s non só no imaxinario da obra, senón tamén coñecer curiosidades da época e do autor, e recrear escenas nas que @s nen@s as viven, non só as escoitan. En varias sesións pasoume que, ao remate, se achegan a min e @s que non sabían nada do tema queren ler máis para saber que ocorre, ou dinme; ‘ non pensei que fose tan divertido…’

E un referente sen lugar a dúbidas? Admiro moito o traballo que se leva a cabo en diferentes bibliotecas galegas. Por poñer un exemplo, que hai moitos máis; destaco ESPAZO LECTURA de Gondomar. A existencia de “Ler Conta Moito” tamén é clave para animar a ler, cando lles falo a compañeir@s narradores de fóra deste programa admiran a proposta.
Fóra de Galicia destaco a labor de animación á lectura que fan dende a Fundación Sánchez Ruipérez e, por suposto, ‘El Maratón de los Cuentos de Guadalajara’ que xa vai pola 25 edición.

Que se está facendo ben? Gústame que se manteñan e creen actividades de fomento lector como “Ler Conta moito”, a hora do conto, obradoiros literarios, ler en familia, clubs de lectura…

Que lagoas ves necesario cubrir? Boto moitísimo en falta aos nen@s de sete anos en diante nas sesións de narración oral nas bibliotecas, ogallá soubese como remedialo. Cando conto para el@s no ámbito escolar, aínda sendo público cautivo, gozan moitísimo coas lendas, cos contos, cos relatos clásicos, coa poesía…
Fan falta propostas axeitadas para el@s. Esta opinión pode resultar polémica, asociando os libros tamén cos videoxogos, xa se fixeron propostas neste ámbito, o videoxogo de ‘Charlie e a fábrica de chocolate’ a partires da versión cinematográfica de Tim Burton.
Se rexeitamos o que hoxe en día @s engancha máis, ao falarlles de libros e lectura parecerá unha obriga e, direi máis, un castigo. Unha boa historia ben escrita, ben contada, engancha, pero non se lela é unha esixencia.
Teño comprobado como gozan @s nen@s escoitando unha lenda tradicional nosa, para el@s é tan fantástica ou máis que os mundos que habitan cos seus videoxogos. Non enfrontemos tradición e tecnoloxía e, sobre todo, preguntémoslle a el@s que temas lle interesan, ás veces escoitalos é a clave.

Respóndesnos cunha palabra?
Un conto: Por cuatro esquinitas de nada.
O teu recuncho favorito para ler: ler pola rúa.
O teu espazo público preferido para a lectura: o tren.
Un contador/a ao que escoitar: Un, unha só? Imposible escoller ,hai moit@s compañeir@s que me encantan, cada un co seu xeito. Cada unha, cada un é unic@.
Un escritor/a ao que ler: Roald Dahl.
Se che digo animación á lectura disme… amor polos libros.

(Enlace á entrevista)